دەقی وەڵام:

وەڵام: خوای گەورە دەفەرمووێت: (تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۚ وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ یُدۡخِلۡهُ جَنَّـٰتࣲ تَجۡرِی مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَـٰرُ خَـٰلِدِینَ فِیهَاۚ وَذَ ٰ⁠لِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِیمُ ۝  وَمَن یَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُۥ یُدۡخِلۡهُ نَارًا خَـٰلِدࣰا فِیهَا وَلَهُۥ عَذَابࣱ مُّهِینࣱ) [سورة النساء 13 - 14]

زانایان سەبارت بە کۆ و تاکی ئەم دوو ئایەتە دەڵێن:

ـ چونکە ئەهلی تاعەت ئەهلی شەفاعەتە، ئەگەر شەفاعەت بۆ کەسی تر کرا پێکەوە دەچنە بەهەشت، کاتێک پێکەوە چوونە بەهەشت گونجاوە بە کۆ باس بکرێت، ئەهلی دۆزەخ بە تەنیا دەچنە ناو ئاگر، بۆیە گونجاو بوو بە تاک باس بکرێت. (تفسير أبي حيان) (3/551)، (الدر المصون) للسمين الحلبي (3/616).

ـ ئەمە شێوازێکی بەلاغی یە: (جمْع المختلفة والمؤتَلِفَة)، ئەهلی بەهەشتی بەکۆ باسکردووە، چونکە هەر کەسێک بچێتە بەهەشت تێیدا نەمر و هەتا هەتایی دەبێت، سەبارەت بە ئەهلی دۆزەخ بە تاک باسیکردووە: (خالدًا)، چونکە لەنێویان هەیە هەتا هەتایی دەبێت و هەشە هەتا هەتایی نابێت، ئەوەی هەتا هەتایی نابێت ئیمانداری تاوانبارە.

ـ نەمری و هەتا هەتایی لە بەهەشت بە کۆ و کۆبوونەوە پێکەوە لەگەڵ برای ئیماندار خۆشی و ئاسوودەییە، وە نەمری لە دۆزەخ بە تاک جۆرێکە لە سزا و ڕیسوایی و ناخۆشی. (نظم الدرر) للبقاعي (5/215)، (تفسير أبي السعود) (2/154)، (الجدول في إعراب القرآن) لمحمود صافي (4/462)، (تفسير ابن عثيمين- سورة النساء) (1/118-119).