دەقی وەڵام:

وەڵام: خوای گەورە دەفەرمووێت: (وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (٨) بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (٩)) [التکویر:٨ـ٩].

واتە: کاتێك کچی زینده‌ به‌چاڵکراو پرسیاری لێده‌کرێت، به‌ چ گوناهێك، به‌ چ تۆمه‌تێك کوژرا؟!

سەبارەت بەوەی بۆچی پرسیار لە بکوژەکەی ناکرێ زانایان دەڵێن پرسیار کردن لە ستەم لێکراو لەبەر سەرزەنشت کردنی ستەمکارە لەبەر کوشتن و دەفن کردنی کچە بە زیندوویی، ئاماژەیە بۆ ئەوە کچ هیچ تاوانی نییە و بکوژیش هیچ عوزرێکی نییە لەم کارە قێزەونە. (تفسير ابن عاشور) (٣٠/١٤٦)، (تفسير أبي السعود) (٩/١١٥).

ابن کثیر ڕەحمەتی خوای لێ بێت دەفەرمووێت: (ڕۆژی قیامەت پرسیار لە کچی زیندە بەچاڵکراو دەکرێت بە چ تاوانێک و تۆمەتێک کوژراوی، بۆ ئەوەی ببێتە هەڕەشە بۆ بکوژەکەی، ئەگەر پرسیار لە ستەم لێکراو بکرێت ئەی گومانت چۆنە بۆ ستەمکار؟!). (تفسير ابن كثير) (٨/٣٣٣).

مرۆڤ کاتێک دەمرێت بە یەکێک لەم سێیانەیە:

ـ یان بە هۆکارێک دەمرێت جا نەخۆشی بێت یان هەر ڕووداوێکی تر.

ـ یان بە دەست درێژی کردنە سەر بە کوشتن.

ـ یان باوک مناڵی خۆی دەکوژێت بە زیندەبەچاڵ کردن، کە ئەمە ناشرینترین جۆری کوشتنە، چونکە خوای گەورە باوکی لەسەر فیترەتێک دروست کردووە داوای ژیان بۆ مناڵەکانی خۆیان دەکات، هەروەها دایک و باوک هۆکارن بۆ هاتنەدی مناڵەکان، بۆیە زیندەبەچاڵ کردن ناشرینترین کردەوەی ئەهلی شیرک بووە. (تفسير ابن عاشور) (٣٠/١٤٤).